My name is Miran. I come from Iraq and I am 17 years old. Ι left Iraq because Daesh attacked us. They wanted to kill us, so we left our country and we stayed in the mountains with my family and a lot of people for seven days, without food and water. Then, we went to Dohuk near Iraq. We stayed there for one year but there was not any organization to help us and we did not have money. So, we decided to leave Iraq because we could not stay there anymore. My family decided to come to Europe because in Europe there is humanity and there are also organizations that help people.
At first, we went to Turkey and from there, we came to Greece. In the beginning, when we came to Greece, we stayed for one month in an island and later, the police sent us to another island. In that island,we stayed for four months. We tried to go out, to go to Athens or somewhere else. However, the camp was closed and neither we could go out nor somebody could come in. The food was awful and after a while, we had an interview there and they brought us to Athens.
When we came to Athens, they brought us to Skaramagkas refugee center. In the beginning, the camp was very boring. We did not know what to do and we did not speak any language. Then, I started participating in English courses of “British Council’s School”, here in the camp, and thus I started communicating with more people. At first, I was ready to leave the school because I could not understand anything and it was very hard for me to learn English. However, I wanted to start doing something and communicating with people, so as to go out of this boring situation.
After the English lessons, I participated in the music classes of “El Sistema Greece” and I made some new friends. They told me about the violin lessons that they are held in the Skaramagas refugee centre and they asked me if I wanted to join them. Thus, I came to the music class and I started the violin lessons. In the beginning, it was very difficult because I did not understand English and I did not know how to play the violin. It was really hard for me. Nevertheless, I tried to learn and I learnt a little bit and we started going to concerts. When we go to concerts, we do many rehearsals and we practice a lot. Later, I wanted to play piano because I like playing piano so much. So, “El Sistema Greece” helped me to start piano lessons in their classes, in Kipseli.
When I started learning English and music, I started having a lot of new friends and then I forgot the whole sadness of my life and what had happened in my country. Music helped me a lot to forget what had happened in the past and I do not think about the future and what will happen…where my family and I will stay, etc.
All these things make me think that I can grow flowers in my life and make a new life for me and my family. Moreover, from all these new friends I learnt a lot of things and I learnt English. I learnt that I will have a good future, I have talent and I will have a lot of things in my life. So, now, I have forgotten all the sadness in my life and I have music and friends in my life.
Soon, I am going to leave Greece and I am thinking about what I will do in Germany. Then, I tell myself that I have talent, I know music and I know dancing. These things always make me feel happy and I feel proud of myself. When my friends ask me how I spend my everyday life, I tell them that I am taking lessons for music, dancing, piano and violin, and I study the English language as well. So, all these activities always make me proud of myself and proud to my friends.
I also worked as a volunteer in two organizations “Play for Peace” and “Crete for Life”, by which I have made many new friends from other countries. I continuously speak English, Greek and everything I have learnt. Sometimes, I also have some trips, so as to visit my friends. I am a busy man and I like it. Thank you for listening to my story.
Ονομάζομαι Miran. Κατάγομαι από το Ιράκ και είμαι 17 ετών. Έφυγα από το Ιράκ, καθώς μας επιτέθηκε ο στρατός του Ντάις. Ήθελαν να μας σκοτώσουν και γι’αυτό φύγαμε από τη χώρα μας και μείναμε στα βουνά, με την οικογένειά μου και πολλούς άλλους ανθρώπους, για εφτά μέρες χωρίς φαγητό και νερό. Ύστερα, πήγαμε στο Νταχούκ, που βρίσκεται κοντά στο Ιράκ. Μείναμε εκεί για ένα χρόνο. Ωστόσο, δεν υπήρχε κάποια οργάνωση για να μας βοηθήσει και δεν είχαμε λεφτά. Έτσι, αποφασίσαμε να φύγουμε από το Ιράκ, καθώς δεν μπορούσαμε να μείνουμε πια εκεί. Η οικογένειά μου αποφάσισε να έρθει στην Ευρώπη, επειδή στην Ευρώπη υπάρχει ανθρωπιά και υπάρχουν οργανώσεις που βοηθούν τους ανθρώπους.
Αρχικά, πήγαμε στην Τουρκία και από εκεί, ήρθαμε στην Ελλάδα. Στις αρχές, όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, μείναμε σε ένα νησί για ένα μήνα και αργότερα, η αστυνομία μας μετέφερε σε ένα άλλο νησί. Εκεί, μείναμε τέσσερις μήνες. Προσπαθήσαμε να φύγουμε, να πάμε στην Αθήνα ή κάπου αλλού. Ωστόσο, το κέντρο φιλοξενίας ήταν κλειδωμένο και ούτε εμείς μπορούσαμε να βγούμε, ούτε κάποιος άλλος μπορούσε να μπεί. Το φαγητό ήταν απαίσιο και μετά από λίγο καιρό μας πήραν συνέντευξη και μας πήγαν στην Αθήνα.
Όταν ήρθαμε στην Αθήνα, μας πήγαν στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, στον Σκαραμαγκά. Στην αρχή, στο κέντρο φιλοξενίας περνούσαμε τον χρόνο μας πολύ βαρετά. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε και δεν ξέραμε να μιλήσουμε καμία γλώσσα. Αργότερα, άρχισα να συμμετέχω σε μαθήματα αγγλικών που διοργάνωνε το «British Council’s School», εδώ, στο κέντρο φιλοξενίας και έτσι άρχισα να επικοινωνώ με περισσότερα άτομα. Στις αρχές, ήμουν έτοιμος να παρατήσω το σχολείο, επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα και ήταν πολύ δύσκολο για μένα να μάθω αγγλικά. Όμως, ήθελα να κάνω κάτι για να μπορώ να επικοινωνώ με τους υπόλοιπους και με αυτό τον τρόπο να ξεφύγω από αυτή την πληκτική κατάσταση.
Μετά τα μαθήματα των αγγλικών, συμμετείχα στα μαθήματα μουσικής της «El Sistema Greece» και έκανα μερικούς νέους φίλους. Εκείνοι μου είπαν για τα μαθήματα βιολιού που πραγματοποιούνται στο κέντρο φιλοξενίας του Σκαραμαγκά και με ρώτησαν αν ήθελα να συμμετέχω και εγώ. Έτσι, πήγα στα μαθήματα μουσικής και ξεκίνησα τα μαθήματα βιολιού. Στην αρχή, ήταν πολύ δύσκολο, επειδή δεν καταλάβαινα αγγλικά και δεν ήξερα πώς να παίζω βιολί. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Ωστόσο, προσπάθησα να μάθω να παίζω και έμαθα λίγο. Στη συνέχεια, κάναμε και συναυλίες. Όταν κάνουμε συναυλίες, κάνουμε πολλές πρόβες και εξασκούμαστε πολύ. Έπειτα, ήθελα να μάθω να παίζω πιάνο, καθώς μου αρέσει πάρα πολύ. Έτσι, η «El Sistema Greece» με βοήθησε να ξεκινήσω μαθήματα πιάνου στα τμήματα που διοργάνωσαν, στην Κυψέλη.
Όταν ξεκίνησα να μαθαίνω αγγλικά και μουσική, είχα πολλούς νέους φίλους και έτσι, ξέχασα όλη την θλίψη που υπήρχε στη ζωή μου και ότι είχε συμβεί στη χώρα μου. Η μουσική με βοήθησε πολύ για να ξεχάσω ότι είχε συμβεί στο παρελθόν και δεν σκέφτομαι πια το μέλλον και τι θα γίνει..που θα μείνουμε εγώ και η οικογένειά μου, κτλ.
Όλα αυτά τα πράγματα με κάνουν να σκέφτομαι ότι μπορώ να κάνω την ζωή μου να «ανθίσει» και να γίνει καλύτερη για μένα και την οικογένειά μου. Επιπλέον, από όλους τους καινούριους φίλους μου έμαθα πολλά πράγματα και έμαθα αγγλικά. Συνειδητοποίησα ότι θα έχω ένα λαμπρό μέλλον, έχω ταλέντο και θα έχω πολλά πράγματα στη ζωή μου. Συνεπώς, τώρα, έχω ξεχάσει όλη τη θλίψη που υπήρχε στη ζωή μου και έχω την μουσική και πολλούς φίλους στη ζωή μου.
Σύντομα, θα φύγω από την Ελλάδα και σκέφτομαι με τι θα ασχοληθώ στη Γερμανία. Ύστερα σκέφτομαι πως έχω ταλέντο, γνωρίζω μουσική και ξέρω να χορεύω. Όλα αυτά με κάνουν χαρούμενο και περήφανο για τον εαυτό μου. Όταν οι φίλοι μου με ρωτάνε πως περνάω στην καθημερινή μου ζωή, τους λέω ότι παρακολουθώ μαθήματα μουσικής, χορού, πιάνου και βιολιού καθώς και ότι μαθαίνω αγγλικά. Επομένως, όλες αυτές οι δραστηριότητες με κάνουν πάντα περήφανο για τον εαυτό μου και κάνουν περήφανους τους φίλους μου για μένα.
Επίσης, έχω εργαστεί ως εθελοντής σε δύο οργανώσεις, την «Play for Peace» και την «Crete for Life», μέσω των οποίων έκανα πολλούς νέους φίλους από άλλες χώρες. Συνεχώς, μιλάω αγγλικά, ελληνικά και ό,τι άλλο έχω μάθει. Μερικές φορές, πηγαίνω εκδρομές, για να επισκεφθώ τους φίλους μου. Είμαι πολυάσχολος και μου αρέσει. Σας ευχαριστώ που ακούσατε την ιστορία μου.