Hello! I am Mayro and I come from Afghanistan, from the city of Herat. My childhood was very good and there was not any war. When the war was declared, I was 17 years old and I had two children. My life was getting worse due to the war. Twenty-two years have passed since I have lost my husband. I have seven children; five boys and two girls. My oldest daughter was 15 years old and my oldest son was 12 years old when their father passed away. Now my children are grow up and the war continues in Afghanistan.
As my children do not have their father, they started going out with some bad guys and they often had troubles with them. When we decided to leave Afghanistan so as to come to Europe, we had to go to Pakistan first but there was very dangerous and we often felt that we could be lost. After Pakistan, we went to Iran. Our journey to Iran was very dangerous as well. We had to walk from dusk till dawn. There were some days that we had to walk for 12 hours in some dangerous paths, close to cliffs. Also, in those areas, there were some dangerous shooters. From Iran, we went to Turkey and from there, we went to Greece by boat. Our boat was destroyed in the middle of the sea. Luckily, Greeks helped us and they sent us to Moria’s refugee centre, in Lesvos island.
We stayed there for about one month and a half, while the situation in Moria was not the best. There were many dangerous boys and they were putting on fire in the tents. The situation was even worse for the girls because they couldn’t go to the bathroom. Generally, the situation on the island was awful. Athens was in the same awful state of affairs as well, because when we came, we couldn’t get our documents. For this reason, we bought identity cards from a salesman for 500 euros. I have been in Skaramagas for about four months.
Back in Afghanistan, my family consisted of 13 people but now they are all spread out. Here, in Greece, I am with my daughter and my granddaughter. I just don’t know what I want anymore and what I have to do for my future. We don’t have money and I don’t have my whole family here. I just want to be reunited with my entire family.
Γειά σας! Είμαι η Mayro και κατάγομαι από το Αφγανιστάν, την περιοχή Herat. Στα παιδικά μου χρόνια ήταν όλα καλά και δεν υπήρχε πόλεμος. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος ήμουν 17 ετών και είχα δυο παιδιά. Με τον πόλεμο η ζωή μου άρχισε να γίνεται χάλια. Έχουν περάσει 22 χρόνια από τότε που έχασα τον άντρα μου. Έχω εφτά παιδιά, πέντε αγόρια και δυο κορίτσια. Η μεγάλη μου κόρη ήταν 15 ετών και ο γιος μου 12 ετών, όταν πέθανε ο πατέρας τους. Τώρα τα παιδιά μου μεγαλώνουν και ο πόλεμος συνεχίζεται στο Αφγανιστάν.
Τα παιδιά μου καθώς δεν είχαν τον πατέρα τους άρχισαν τις κακές παρέες και συχνά έμπλεκαν σε καυγάδες. Όταν αποφασίσαμε να φύγουμε από το Αφγανιστάν, για να έρθουμε στην Ευρώπη, έπρεπε να πάμε πρώτα στο Πακιστάν, αλλά εκεί ήταν πολύ επικίνδυνα και συχνά ένιωθες ότι χανόσουν στους δρόμους. Μετά από το Πακιστάν πήγαμε στο Ιράν. Το ταξίδι για το Ιράν ήταν πολύ επικίνδυνο. Έπρεπε να περπατάμε αργά το βράδυ ως τα ξημερώματα. Υπήρχαν μέρες που περπατούσαμε για 12 ώρες σε επικίνδυνα μονοπάτια κοντά σε γκρεμούς. Σε εκείνες τις περιοχές υπήρχαν αρκετοί σκοπευτές και ήταν επικίνδυνοι. Μετά από το Ιράν, ήρθαμε στην Τουρκία, μέσω της οποίας περάσαμε με βάρκα στην Ελλάδα. Η βάρκα μας χάλασε στη μέση της θάλασσας. Ευτυχώς ήρθε βοήθεια από τους Έλληνες και μας πήγαν στη Μόρια της Λέσβου.
Ήμουν εκεί για περίπου ενάμιση μήνα, η κατάσταση στη Μόρια δεν ήταν πολύ καλή. Είχε πολλά αγόρια και ήταν πολύ επικίνδυνα. Έβαζαν φωτιές στις σκηνές. Η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη για τα κορίτσια, δεν μπορούσαν να πάνε ούτε τουαλέτα. Στο νησί η κατάσταση ήταν χάλια, το ίδιο και όταν ήρθαμε στην Αθήνα διότι δεν μπορούσαμε να έχουμε τα έγγραφά μας. Για το λόγο αυτό αγοράσαμε ταυτότητα από κάποιον έναντι 500 ευρώ. Είμαι περίπου τέσσερις μήνες στον Σκαραμαγκά.
Όταν ήμασταν στο Αφγανιστάν, η οικογένεια αποτελούνταν από 13 άτομα, ωστόσο τώρα όλοι έχουν διασκορπιστεί. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε εγώ, η κόρη μου και η εγγονή μου. Τώρα δεν ξέρω πια τι θέλω και τι πρέπει να κάνω για το μέλλον μου. Δεν έχουμε λεφτά, δεν έχω όλη μου την οικογένεια. Θέλω μόνο να δω ξανά μαζεμένη όλη μου την οικογένεια.