Ονομάζομαι Hassan Farzat. Ασφαλώς θα ήθελα να πω την ιστορία της άφιξής μου στην Ελλάδα. Έφτασα στο νησί της Χίου. Μείναμε σε καταυλισμό για 24 ώρες. 24 ώρες αργότερα, μεταφερθήκαμε στην Αθήνα και σε μια περιοχή που ονομάζεται Κατσικάς, στα σύνορα με την Αλβανία. Μείναμε σε καταυλισμούς. Όμως έχω δύο παιδιά. Το ένα είναι αγόρι ενός έτους, που ήταν νεογέννητο περίπου τεσσάρων μηνών τη στιγμή της άφιξής του και ένα κορίτσι πεντέμισι ετών. Περνούσαμε όλο τον καιρό μέσα σε σκηνές. Οι σκηνές ήταν σε άθλια κατάσταση. Υπήρχαν φίδια και σκορπιοί. Έμεινα στον καταυλισμό για τρεις μήνες. Μετά αποφάσισα να πάω στην Αθήνα.
Θέλησα να ψάξω για μια κατοικία καλύτερη από εκείνη που έμενα τότε, για τα παιδιά. Πήγα στον Πειραιά όπου παρέχονταν τροχόσπιτα στους ήδη υπάρχοντες πρόσφυγες. Ζήτησα τροχόσπιτο, ένα καθαρό μέρος όπου θα μπορούσα να μείνω περισσότερο από μία φορά, καθώς έχω παιδιά. Επιπλέον, υπέβαλα ιατρικές γνωματεύσεις. Συνέχισα να το ζητάω επί 4 μήνες – αλλά μάταια. Ζητούσα από οργανώσεις υποστήριξης για χορήγηση ασύλου να μου προσφέρουν κατοικία ή ένα σπίτι – αλλά μάταια. Τέλος, αναγκάστηκα να μείνω έξω από το στρατόπεδο, έστησα μια μικρή σκηνή στην οποία έμεινα εγώ και η οικογένειά μου για 15 μέρες. Είχε ένα μικρό κήπο. Ασφαλώς δεν είχε τουαλέτα. Γεμίζαμε καυτό νερό και περιμέναμε μέχρι να κρυώσει το νερό, ώστε να το πιούμε. Άνθρωποι μέσα από το στρατόπεδο έκλεψαν τρόφιμα για μας.
Έπειτα από λίγο καιρό, αναγκάστηκαν να αφήσουν όσους έμεναν έξω από το στρατόπεδο να μπουν μέσα. Ήμουν ένας από αυτούς. Μπήκαμε στο στρατόπεδο και μείναμε σε τροχόσπιτο. Το τροχόσπιτο ήταν σε καλύτερη κατάσταση από το προηγούμενο κατάλυμά μας. Ήταν εξοπλισμένο με κλιματιστικό, αλλά ήταν μικρό. Έπρεπε να μείνουμε μαζί με μια άλλη οικογένεια, οπότε κανείς δεν ένιωθε σαν στο σπίτι του. Έδωσα συνέντευξη σχετικά με το άσυλο και ζήτησα ένα σπίτι. Ασφαλώς όλοι όσοι έδωσαν συνέντευξη πήραν σπίτι, αλλά εγώ δεν πήρα τίποτα. Ο αδερφός μου έδωσε συνέντευξη πριν από μένα και πήρε σπίτι. Ωστόσο, όταν ήρθε η σειρά μου να δώσω συνέντευξη, τα σπίτια είχαν δοθεί. Συνεχίσαμε να ονειρευόμαστε ότι θα μας δοθεί ένα σπίτι.
Η μικρή μου κόρη πήγαινε στο σπίτι του αδερφού μου και με ρωτούσε γιατί εμείς δεν έχουμε σπίτι. Έλεγε ότι το σπίτι μας στη Συρία καταστράφηκε και τώρα δεν έχουμε σπίτι. Ήθελα να της πω ψέματα και έτσι έφτιαχνα μικρογραφίες σπιτιών, βίλες και της έλεγα ότι αυτό είναι το σπίτι μας. Έφτιαχνα αυτές τις μικρογραφίες πού και πού, ώστε να μπορεί να παίζει μ’ αυτές. Μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω αυτές τις μικρογραφίες. Τώρα περιμένω μια ευκαιρία για δουλειά ή οτιδήποτε που θα εξασφαλίσει το μέλλον της οικογένειάς μου.
Storyteller’s name: Hassan Farzat
Interviewer’s name: Anxhela Dani
Country of origin: Syria
Sex: M
Age: 34