Γειά σας! Είμαι 27 ετών και ήρθα από την Συρία μόνη με τα τρία παιδιά μου. Το πιο μικρό είναι έξι μηνών και το πιο μεγάλο είναι πέντε ετών. Ήμουν εντελώς μόνη από την Συρία, ώσπου έφτασα στην Ελλάδα. Στην αρχή, έμεινα στην Ειδομένη και αργότερα ήρθα εδώ, στο προσφυγικό κέντρο της Βέροιας. Είμαι σχεδόν δυο χρόνια στην Ελλάδα. Όλο το ταξίδι ήταν πολύ δύσκολο για μένα, διότι είμαι γυναίκα μόνη αλλά είχα και τα παιδιά μου μαζί, που είναι τόσο μικρά. Όταν πρωτοήρθα στο προσφυγικό κέντρο ήμουν μόνη και ώσπου να γνωρίσεις κόσμο, θέλει κάποιο χρόνο. Ο σύζυγός μου είναι στην Γερμανία και δεν μπορεί να μας επισκεφθεί εδώ, στην Ελλάδα. Τα παιδιά μου κάθε φορά με ρωτάνε: “Μαμά, γιατί δεν είναι ο μπαμπάς μας εδώ; Τα άλλα παιδιά τον έχουν.”.
Η καθημερινότητα μας είναι απλή. Τα παιδιά θα ξυπνήσουν και θα φάνε. Τα μικρά θα πάνε στο παιδικό σταθμό, εδώ στο προσφυγικό κέντρο και το μεγάλο θα πάει σε ελληνικό σχολείο στη πόλη της Βέροιας. Έπειτα, αφού έχω τακτοποιήσει τα παιδιά και έχω χρόνο, μαζευόμαστε κάποιες γυναίκες για να πιούμε καφέ και να συζητήσουμε. Έχω κάποιες φίλες τώρα. Ευχαριστώ πάρα πολύ την ΜΚΟ «NRC», διότι με έχει βοηθήσει πάρα πολύ με τα παιδιά μου και για να έχω ένα σπίτι εδώ, στο προσφυγικό κέντρο της Βέροιας. Το μέρος είναι πάρα πολύ ωραίο. Έχει μια πολύ ωραία λίμνη και η φύση είναι υπέροχη στην Βέροια.
Στην καθημερινότητά μου, μου αρέσει να τακτοποιώ το σπίτι μου και να μαγειρεύω το αγαπημένο φαγητό των παιδιών μου, που λέγεται μολοχία. Είναι χόρτα με ρύζι. Επίσης, κάποιες φορές κάνω και γλυκά. Συνήθως, οι φίλες μου εδώ με συμβουλεύονται για τις συνταγές. Κάποιες φορές, συμμετέχω και σε διάφορες εκδηλώσεις και δράσεις που γίνονται από τις ΜΚΟ εδώ, στο προσφυγικό κέντρο (π.χ. μαθήματα αγγλικών) και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας βοηθούν.
Για το μέλλον, θέλω να ξανά ενωθεί η οικογένειά μου και να βρεθούν τα παιδιά μου με τον πατέρα τους. Έτσι, θα μπορέσω και εγώ να νιώσω καλύτερα.

Ονομάζομαι Hussam Al Hasan. Είμαι 24 ετών και κατάγομαι από την πόλη Χαλέπι της Συρίας. Είμαι παντρεμένος και έχω μια κόρη. Η οικογένειά μου μένει στην Ολλανδία. Έχω κάνει αίτηση για οικογενειακή επανένωση και περιμένω τα έγγραφα μου. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία είναι πολύ χρονοβόρα καθώς πολύ πρόσφυγες έχουν κάνει την σχετική αίτηση.
Δεν περνάμε πολύ ωραία εδώ, διότι δεν κάνουμε σχεδόν τίποτα στην καθημερινότητά μας. Τώρα, είμαι μέλος μιας κοινότητας εδώ στο προσφυγικό κέντρο και βοηθάω τους πρόσφυγες, επειδή γνωρίζω να μιλάω αγγλικά. Αρκετοί πρόσφυγες εδώ δεν μιλούν αγγλικά. Μεταφράζοντας, βοηθάω με την επικοινωνία μεταξύ των προσφύγων και των διαφόρων ΜΚΟ που υπάρχουν στο προσφυγικό κέντρο.
Έμεινα για ένα έτος στο προσφυγικό κέντρο της Βέροιας. Στη Συρία, δεν εργαζόμουν καθώς σπούδαζα μόνο. Σπούδαζα Βιοχημεία και Βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Χαλέπι. Στη συνέχεια, πήγα στην Τουρκία για δύο μήνες. Ύστερα, ήρθα στην Ελλάδα και στην αρχή, έμεινα στη Χίο για δύο μήνες. Στην καθημερινότητά μου εδώ, βοηθάω τις ΜΚΟ κάνοντας μετάφραση. Μερικές φορές, βοηθάω έναν δικηγόρο που βρίσκεται εδώ, να στείλει τα ονόματα των συνεντευξιαζόμενων, στα γραφεία του Ασύλου στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.
Το μοναδικό όνειρό μου είναι να βρεθώ ξανά με την γυναίκα και την κόρη μου και αν είναι εφικτό να ολοκληρώσω τις σπουδές μου.

In a workshop that took place in Veria’s refugee centre, we read the book “The painter who painted a blue horse” at a group of refugee children. The main theme of the book was to teach children to follow their beliefs and to go against their fears with confidence. In the end, we asked them to draw their fears and put them into a box, so later we could take the fears away.
“Afraid of the trucks, the sea, the ghosts and the lions”

Σε ένα εργαστήριο που διοργανώσαμε στο κέντρο προσφύγων της Βέροιας, διαβάσαμε το βιβλίο “Ο ζωγράφος που ζωγράφισε ένα γαλάζιο άλογο” σε παιδιά πρόσφυγες. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου ήταν να μάθουν τα παιδιά να ακολουθούν τα “πιστεύω” τους και να πηγαίνουν ενάντια στους φόβους τους με αυτοπεποίθηση. Στο τέλος, τους ζητήσαμε να ζωγραφίσουν τους φόβους τους και να τους ρίξουν μέσα σε ένα κουτί, ώστε να πάρουμε τους φόβους και να τους διώξουμε μακριά.
“Φοβάται τα φορτηγά, τη θάλασσα, τα φαντάσματα και τα λιοντάρια”

In a workshop that took place in Veria’s refugee centre, we read the book “The painter who painted a blue horse” at a group of refugee children. The main theme of the book was to teach children to follow their beliefs and to go against their fears with confidence. In the end, we asked them to draw their fears and put them into a box, so later we could take the fears away.
“Afraid of the rain and the sea”

Σε ένα εργαστήριο που διοργανώσαμε στο κέντρο προσφύγων της Βέροιας, διαβάσαμε το βιβλίο “Ο ζωγράφος που ζωγράφισε ένα γαλάζιο άλογο” σε παιδιά πρόσφυγες. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου ήταν να μάθουν τα παιδιά να ακολουθούν τα “πιστεύω” τους και να πηγαίνουν ενάντια στους φόβους τους με αυτοπεποίθηση. Στο τέλος, τους ζητήσαμε να ζωγραφίσουν τους φόβους τους και να τους ρίξουν μέσα σε ένα κουτί, ώστε να πάρουμε τους φόβους και να τους διώξουμε μακριά.
“Φοβάται τη βροχή και τη θάλασσα”

In a workshop that took place in Veria’s refugee centre, we read the book “The painter who painted a blue horse” at a group of refugee children. The main theme of the book was to teach children to follow their beliefs and to go against their fears with confidence. In the end, we asked them to draw their fears and put them into a box, so later we could take the fears away.
“Maria is afraid of the sea and the lions”

Σε ένα εργαστήριο που διοργανώσαμε στο κέντρο προσφύγων της Βέροιας, διαβάσαμε το βιβλίο “Ο ζωγράφος που ζωγράφισε ένα γαλάζιο άλογο” σε παιδιά πρόσφυγες. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου ήταν να μάθουν τα παιδιά να ακολουθούν τα “πιστεύω” τους και να πηγαίνουν ενάντια στους φόβους τους με αυτοπεποίθηση. Στο τέλος, τους ζητήσαμε να ζωγραφίσουν τους φόβους τους και να τους ρίξουν μέσα σε ένα κουτί, ώστε να πάρουμε τους φόβους και να τους διώξουμε μακριά.
“Η Μαρία φοβάται την θάλασσα και τα λιοντάρια”

In a workshop that took place in Veria’s refugee centre, we read the book “The painter who painted a blue horse” at a group of refugee children. The main theme of the book was to teach children to follow their beliefs and to go against their fears with confidence. In the end, we asked them to draw their fears and put them into a box, so later we could take the fears away.
“Burkan is afraid of volcanoes”

Σε ένα εργαστήριο που διοργανώσαμε στο κέντρο προσφύγων της Βέροιας, διαβάσαμε το βιβλίο “Ο ζωγράφος που ζωγράφισε ένα γαλάζιο άλογο” σε παιδιά πρόσφυγες. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου ήταν να μάθουν τα παιδιά να ακολουθούν τα “πιστεύω” τους και να πηγαίνουν ενάντια στους φόβους τους με αυτοπεποίθηση. Στο τέλος, τους ζητήσαμε να ζωγραφίσουν τους φόβους τους και να τους ρίξουν μέσα σε ένα κουτί, ώστε να πάρουμε τους φόβους και να τους διώξουμε μακριά.
“O Burkan φοβάται τα ηφαίστεια”

In a workshop that took place in Veria’s refugee centre, we read the book “The painter who painted a blue horse” at a group of refugee children. The main theme of the book was to teach children to follow their beliefs and to go against their fears with confidence. In the end, we asked them to draw their fears and put them into a box, so later we could take the fears away.
“Afraid of the storms and thunders”

Σε ένα εργαστήριο που διοργανώσαμε στο κέντρο προσφύγων της Βέροιας, διαβάσαμε το βιβλίο “Ο ζωγράφος που ζωγράφισε ένα γαλάζιο άλογο” σε παιδιά πρόσφυγες. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου ήταν να μάθουν τα παιδιά να ακολουθούν τα “πιστεύω” τους και να πηγαίνουν ενάντια στους φόβους τους με αυτοπεποίθηση. Στο τέλος, τους ζητήσαμε να ζωγραφίσουν τους φόβους τους και να τους ρίξουν μέσα σε ένα κουτί, ώστε να πάρουμε τους φόβους και να τους διώξουμε μακριά.
“Φοβάται τις καταιγίδες και τις βροντές”

In a workshop that took place in Veria’s refugee centre, we read the book “The painter who painted a blue horse” at a group of refugee children. The main theme of the book was to teach children to follow their beliefs and to go against their fears with confidence. In the end, we asked them to draw their fears and put them into a box, so later we could take the fears away.
“Afraid of the sea and the rain”

Σε ένα εργαστήριο που διοργανώσαμε στο κέντρο προσφύγων της Βέροιας, διαβάσαμε το βιβλίο “Ο ζωγράφος που ζωγράφισε ένα γαλάζιο άλογο” σε παιδιά πρόσφυγες. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου ήταν να μάθουν τα παιδιά να ακολουθούν τα “πιστεύω” τους και να πηγαίνουν ενάντια στους φόβους τους με αυτοπεποίθηση. Στο τέλος, τους ζητήσαμε να ζωγραφίσουν τους φόβους τους και να τους ρίξουν μέσα σε ένα κουτί, ώστε να πάρουμε τους φόβους και να τους διώξουμε μακριά.
“Φοβάται την θάλασσα και την βροχή”

In a workshop that took place in Veria’s refugee centre, we read the book “The painter who painted a blue horse” at a group of refugee children. The main theme of the book was to teach children to follow their beliefs and to go against their fears with confidence. In the end, we asked them to draw their fears and put them into a box, so later we could take the fears away.
“Afraid of the clowns”

Σε ένα εργαστήριο που διοργανώσαμε στο κέντρο προσφύγων της Βέροιας, διαβάσαμε το βιβλίο “Ο ζωγράφος που ζωγράφισε ένα γαλάζιο άλογο” σε παιδιά πρόσφυγες. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου ήταν να μάθουν τα παιδιά να ακολουθούν τα “πιστεύω” τους και να πηγαίνουν ενάντια στους φόβους τους με αυτοπεποίθηση. Στο τέλος, τους ζητήσαμε να ζωγραφίσουν τους φόβους τους και να τους ρίξουν μέσα σε ένα κουτί, ώστε να πάρουμε τους φόβους και να τους διώξουμε μακριά.
“Φοβάται τους κλόουν”

In a workshop that took place in Veria’s refugee centre, we read the book “The painter who painted a blue horse” at a group of refugee children. The main theme of the book was to teach children to follow their beliefs and to go against their fears with confidence. In the end, we asked them to draw their fears and put them into a box, so later we could take the fears away.
“Afraid of cockroaches”

Σε ένα εργαστήριο που διοργανώσαμε στο κέντρο προσφύγων της Βέροιας, διαβάσαμε το βιβλίο “Ο ζωγράφος που ζωγράφισε ένα γαλάζιο άλογο” σε παιδιά πρόσφυγες. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου ήταν να μάθουν τα παιδιά να ακολουθούν τα “πιστεύω” τους και να πηγαίνουν ενάντια στους φόβους τους με αυτοπεποίθηση. Στο τέλος, τους ζητήσαμε να ζωγραφίσουν τους φόβους τους και να τους ρίξουν μέσα σε ένα κουτί, ώστε να πάρουμε τους φόβους και να τους διώξουμε μακριά.
“Φοβάται τις κατσαρίδες”