Το όνομά μου είναι Humari, είμαι 57 χρόνια και έρχομαι από το Αφγανιστάν. Γεννήθηκα στο Kunduz. Όταν παντρεύτηκα, ήμουν πολύ νέος. Ήμουν μόλις 16 ετών. Έχω επτά παιδιά. Τρεις από τους γιους μου πήγαν στη Γερμανία πριν από τρία χρόνια και ένας από αυτούς πήγε στην Ελβετία. Ο τελευταίος είναι πολύ άρρωστος επειδή πίσω στο σπίτι, στο Αφγανιστάν, μια βόμβα εξερράγη στο πόδι του. Μία από τις κόρες μου ζει στη Σουηδία και είναι παντρεμένη. Με μένα εδώ, στην Ελλάδα, έχω μόνο το μικρότερο γιο και την κόρη μου.
Ο σύζυγός μου εργαζόταν ως στρατηγός του στρατού. Τώρα είναι πολύ άρρωστος επειδή πυροβολήθηκε στο Αφγανιστάν. Επιπλέον, δεν είναι σε θέση να εργαστεί, καθώς είναι 62 ετών. Η καθημερινή μας ζωή στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη και ασχολούμαστε με πολλά θέματα, καθώς δεν ξέρουμε να μιλάμε ελληνικά. Θέλουμε απλώς να επανασυνδεθείτε με τα παιδιά μας στη Γερμανία.
Ονομάζομαι Humari, είμαι 57 ετών και προέρχομαι από το Αφγανιστάν. Γεννηθήκα στο Κουντούζ. Όταν παντρεύτηκα, ήμουν πολύ νέο. Ήμουν μόλις 16 ετών. Έχω επτά παιδιά. Τρεις από τους γιους μου πήγαν στη Γερμανία τρεις χρόνια πριν και ένας από αυτούς πήγε στην Ελβετία. Ο τελευταίος είναι πολύ άρρωστος, γιατί πίσω στο σπίτι, στο Αφγανιστάν, ένα βόμβο εξερράγη στον πόδι του. Μία από τις κορες μου ζει στη Σουηδία και είναι παντρεμένη. Με τη δική μου εδώ, στην Ελλάδα, έχω μόνο τον μικρότερο γιο και την μικρότερη κόρη μου.
Ο σύζυγός μου εργαζόταν ως στρατηγός του στρατού. Τώρα όμως είναι πολύ άρρωστος, γιατί είχε πυροβοληθεί όταν ήταν στο Αφγανιστάν. Επιπλέον, δεν μπορεί να εργαστεί, καθώς είναι 62 χρόνια. Η καθημερινότητά μας στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη και αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα, αφού δεν γνωρίζουμε να μιλάμε ελληνικά. Το μόνο που θέλουμε είναι να επανενωθούμε με τα παιδιά μας στη Γερμανία.