Hallo! Ich bin 27 Jahre alt und kam mit meinen drei Kindern alleine aus Syrien. Das jüngste meiner Kinder ist 6 Monate alt und das älteste ist 5 Jahre. Ich war völlig alleine, als ich aus Syrien kam, bis ich in Griechenland ankam. Am Anfang blieb ich in Idomeni und später kam ich hierher, in Verias Flüchtlingszentrum. Ich bin seit ungefähr zwei Jahren in Griechenland. Die ganze Reise war sehr schwierig für mich, da ich alleine war und meine Kinder bei mir hatte, die sehr jung sind. Als ich zum ersten Mal ins Flüchtlingszentrum kam, war ich alleine und es wird einige Zeit benötigt, bis Sie jemanden kennenlernen. Mein Mann ist in Deutschland und kann uns hier in Griechenland nicht besuchen. Meine Kinder fragen mich immer: „Mama, warum ist unser Vater nicht hier? Die anderen Kinder haben ihre Väter. “
Unser Alltag ist einfach. Meine Kinder werden aufwachen und dann frühstücken. Die Jüngeren werden in den Kindergarten gehen, hier im Flüchtlingszentrum, und die Ältesten werden in eine griechische Schule in der Stadt Veria gehen. Da die Kinder zur Schule gegangen sind, verbringe ich meine Zeit damit, mich mit anderen Frauen zu treffen, um unseren Kaffee zu trinken und zu diskutieren. Ich habe jetzt ein paar Freunde. Ich möchte der NGO „NRC“ sehr danken, weil sie mir bei meinen Kindern sehr geholfen hat und uns hier im Flüchtlingszentrum von Veria ein Haus zur Verfügung gestellt hat. Dieser Ort ist sehr schön. Es gibt einen See und die Natur in Veria ist wunderbar.
In meinem Alltag putze ich gerne das Haus und koche das Lieblingsgericht meiner Kinder, das Molokhia heißt. Es besteht aus Molokhia-Blättern und Reis. Außerdem mache ich manchmal Desserts. Meine Freunde hier konsultieren mich normalerweise für Rezepte. Es gibt Zeiten, in denen ich an verschiedenen Veranstaltungen und Aktivitäten teilnehme, die die NGOs hier im Flüchtlingszentrum organisieren (z. B. Englischkurse), und wir danken ihnen sehr für ihre Hilfe.
Für die Zukunft möchte ich mit meiner Familie wiedervereinigt werden und ich möchte, dass meine Kinder mit ihrem Vater wiedervereinigt werden. Auf diese Weise werde ich mich besser fühlen.
Γειά σας! 27μαι XNUMX ετών και ήρθα από την Συρία μόνη με τα τρία παιδιά μου. Το πιο μικρό είναι έξι μηνών και το πιο μεγάλο είναι πέντε ετών. Ήμουν εντελώς μόνη από την Συρία, ώσπου έφτασα στην Ελλάδα. Στην αρχή, έμεινα στην Ειδομένη και αργότερα ήρθα εδώ, στο προσφυγικό κέντρο της Βέροιας. Είμαι σχεδόν δυο χρόνια στην Ελλάδα. Όλο το ταξίδι ήταν πολύ δύσκολο για μένα, διότι είμαι γυναίκα μόνη αλλά είχα και τα παιδιά μου μαίί Όταν πρωτοήρθα στο προσφυγικό κέντρο ήμουν μόνη και ώσπου να γνωρίσεις κόσμο, θέλει κάποιο χρόνο. Ο σύζυγός μου είναι στην Γερμανία και δεν μπορεί να μας επισκεφθεί εδώ, στην Ελλάδα. Τα παιδιά μου κάθε φορά με ρωτάνε: “Μαμά, γιατί δεν είναι ο μπαμπάς μας εδώ; Τα άλλα παιδιά τον έχουν. ”.
Η καθημερινότητα μας είναι απλή. Τα παιδιά θα ξυπνήσουν και θα φάνε. Τα μικρά θα πάνε στο παιδικό σταθμό, εδώ στο προσφυγικό κέντρο και το μεγάλο θα πάει σε ελληνισσ Έπειτα, αφού έχω τακτοποιήσει τα παιδιά και έχω χρόνο, μαζευόμαστε κάποιες γυναίκες για να πιούμε σα Έχω κάποιες φίλες τώρα. Ευχαριστώ πάρα πολύ την ΜΚΟ «NRC», διότι με έχει βοηθήσει πάρα πολύ με τα παιδιά μου και για να έχω έ α Το μέρος είναι πάρα πολύ ωραίο. Έχει μια πολύ ωραία λίμνη και η φύση είναι υπέροχη στην Βέροια.
Στην καθημερινότητά μου, μου αρέσει να τακτοποιώ το σπίτι μου και να μαγειρεύω το αγαπημένο φαγητ τω Είναι χόρτα με ρύζι. Επίσης, κάποιες φορές κάνω και γλυκά. Συνήθως, οι φίλες μου εδώ με συμβουλεύονται για τις συνταγές. Κάποιες φορές, συμμετέχω και σε διάφορες εκδηλώσεις και δράσεις που γίνονται από τις ΜΚΟ εδώ, στο προσφυγικό κέντρο (π.χ. μαθήματα αγγλικών) και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας βοηθούν.
Για το μέλλον, θέλω να ξανά ενωθεί η οικογένειά μου και να βρεθούν τα παιδιά μου με τον πατέρα. Έτσι, θα μπορέσω και εγώ να νιώσω καλύτερα.